Hasır Sepet

Cuma, Ocak 13, 2006

UYKULAR...BAYRAMLAR... ve diğerleri...



Edirne'ye gittik arefe günü, dün de geldik, Uğur'un ailesinden bir iki kişiyi gezdik.
Eskiden beridir erken kalkmayı sevmiyorum ama artık alıştığımdan, tam bir çemiş gibi, bayram seyran dinlemeden, en geç 8 de uyanıyorum. Sağıma dönüyorum, gözümü sıkıyorum, kendi kendime uykuya dalıyormuş numarası yapıyorum ve yutmuyorum, en sonunda sinir olarak vazgeçip kalkıyorum. Uğurcumun ise hiç böyle bir problemi yok, haftanın 6 günü 7 de kalkıyor olmasına rağmen, sanki bir tuhaf bir şey oluyor, tatil günlerinde bir anda 12 ye kadar uyuyabiliyor, nasıl oluyor anlamıyorum. Ben de çok istiyorum uyumaktan şişmiş bir halde 11 lerde inildeyerek kalkmayı. Benim yeteneğim daha ziyade erken yatmak yönünde.
Okula ilk başladığımda derslerimiz 8,30 da başlıyordu ve ben hazırlanabilmek için 6(!) da kalkıyordum, o zamanlar biraz fazla süslüydüm, bir de tabii yatakta yapılacak, kitap eşliğinde sabah kahvesi-sigarası için vakit lazımdı. Kendimce hesap etmiştim, 8 saat uyku için (minimum) benim 22.00 da yatmış olmam gerekiyordu. 8 saat de bana yetmediğinden bu yatış saatini 20.00, hadi en geç 21.00 olarak belirliyordum. O yüzden Uğur'la ilk çıkmaya başladığımızda çektiğim eziyetleri bir ben bilirim. Adam sinemaya gidelim diyor, kardeşim sen işten çıkıyorsun eve gelip yemek yiyip beni arıyorsun, zaten 20.00 olmuş oluyor, 21.30 da sinemaya gidiyoruz, 23.30 civarı çıkıyoruz benim uykumdan direkt olarak 3 saat çalıyorsun, ben ertesi gün akşam 18.00 da yatağa gitmek zorunda kalıyorum ki açığı kapatayım. Çok olmuştur o beni aradığında, horul horul uyuduğum uykumdan zıplayarak uyanıp, kaşımı gözümü toparlayıp dışarı çıkabilmek için, deli danalar gibi evin içinde koşturduğum. Off off ne zorlu günlerdi.
Ki hala bana kalsa bu düzeni sürdürmek taraftarıyım ama mümkün olamıyor, artık Uğur işten daha da geç geliyor.
Bayramda da uyuyabildim mi peki?!.. Elbette hayır, yine evde ilk kalkanlardan biri bendim, annemle babam haricinde, onların da biyonik olduğunu sanıyorum, ne zaman uyansam zaten uyanmış ve iş yapıyor oluyorlar, ben yatarken de uyanık ve iş yapıyor oluyorlar, bir muamma.
Asabi bir insanım yapı olarak, hayatta bir ton şey beni kızdırır, parlarım, bağırır çağırırım, gereksiz olaylara gereksiz tepkiler veririm ama hiç bir şey bu uykusuzluğun beni sinir ettiği kadar sinir edememiştir, 45 dakika boyunca 120 ile 20 yi çarpmaya uğraşan ve beceremeyen bir Lise 2 öğrencisi de buna dahil.
Derim ki şu aşamada sizlere, bayramı fırsat bilin çatlayana kadar uyuyun, bir daha bu günler geri gelmez. :(